Sosna czarna

Sosna czarna - Drzewo iglaste o szerokim zasięgu, o dwóch podgatunkach różniących się morfologią np. budową igieł i szyszek oraz odpornością na niskie temperatury: wschodnim (Pinus nigra subsp.nigra) i zachodnim (Pinus nigra subsp.salzmannii). Podgatunek zachodni pochodzi z Włoch, Francji, Korsyki, Hiszpanii i Gór Atlas w północnej Afryce. Podgatunek wschodni (typowy, nominatywny) występuje w Austrii, na Bałkanach, w Grecji, Turcji, na Cyprze i w Turcji, czyli w górach Europy Południowej i Środkowej oraz w Azji Mniejszej. Ma kilka odmian geograficznych. Zwykle jest to drzewo, dorastające 25-45 m wys. i kilkunastu metrów szer. Początkowo rośnie szybko, szerokostożkowato, później tworzy szerokie, ciemne, parasolowate korony. Kora starych drzew ciemna, spękana. Igły skupione po 2 szt. w pęczku, ciemnozielone, sztywne, długości 8-14 cm. Szyszki jasnobrązowe, długości 4-7 cm, otwierają się w trzecim roku. Małe wymagania glebowe. Najlepiej rośnie na glebach wapiennych lub obojętnych, zarówno suchych piaszczystych jak i gliniastych. Gatunek światłolubny. Zupełnie wytrzymały na mróz. Najbardziej odporna wśród sosen na zanieczyszczenia. Podstawowa sosna do miast i rejonów przemysłowych.